Επί χιλιετίες ο Homo Sapiens εξασφάλισε την πρόοδο του χάρις στην άμυνα που προέβαλε ενάντια στη φύση.
Η φύση δεν είναι μία καλορυθμισμένη και αγαθοποιός πρόνοια, αλλά ένας κόσμος βίας και εξολόθρευσης, ο όποιος μολονότι μπορεί να αξιολογείται ως περισσότερο ή λιγότερο καλός ανάλογα με τις προτιμήσεις των φιλοσόφων παραμένει ξένος αν όχι εχθρικός προς τον άνθρωπο (<<… ξένοι και παρεπίδημοι…>> Απόστολος Παύλος). Ο άνθρωπος λοιπόν αντέταξε στη φύση την κοινωνία την οποία είχε κατασκευάσει.
Η βία της φύσης περιορίστηκε έξω από τον χώρο που ο άνθρωπος προόρισε για την κοινωνία. Το σύστημα άμυνας φτιάχτηκε και διατηρήθηκε χάρις στην δημιουργία μιας ηθικής και μιας θρησκείας, την ίδρυση μιας πόλης και του Δικαίου, την παγίωση μιας οικονομίας, την οργάνωση συλλογικής εργασίας, την πειθαρχία.
Αν αναλογισθούμε ότι η ζωή στην γη είναι δισεκατομμυρίων ετών, ο άνθρωπος έχει σύντομη περίοδο ιστορίας, λιγότερη από τρία εκατομμύρια χρόνια, σε αντίθεση με τα βακτηρίδια που έχουν περάσει δισεκατομμύρια ή τα άλογα που έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια.
Σε αυτήν την σχετικά σύντομη περίοδο της Ιστορίας του ανθρώπου έχουν επέλθει μοναδικές στιγμές. Κατά το διάστημα το οποίο οι συσσωρευμένες γνώσεις έχουν παράγει σημαντικές εφευρέσεις τις οποίες οι άνθρωποι με την σειρά τους χρησιμοποιούν για την ρύθμιση, τον έλεγχο και την συγκράτηση του εξωτερικού κόσμου που τους περιβάλει, π.χ. η ανακάλυψη της φωτιάς, η εφεύρεση του τροχού, η διατύπωση του γραπτού λόγου, η ανακάλυψη κάποιων εκ των νόμων της φυσικής και τέλος η ανάπτυξη μηχανών εσωτερικής καύσης.
Μέχρι τώρα η ανθρώπινη ιστορία της συνεχούς διασκευής και ανακατασκευής του εξωτερικού περιβάλλοντος προς ικανοποίηση ιδιαίτερων αναγκών. Η διαίρεση του ατόμου και η ανατολή της πυρηνικής εποχής είναι τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα στην μακρόχρονη προσπάθεια του δαμασμού της Φύσης.
Σε όλη την διάρκεια της πορείας που ονομάζουμε πολιτισμό, η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος δεν έχουν ποτέ διαμοιραστεί σε ίσα μερίδια. Οι νέες ανακαλύψεις ανέκαθεν τίθενται σε εφαρμογή εκλεκτικά από κάποια ομάδα, κοινωνική τάξη ή φυλή που χρησιμοποιούν την γνώση του εξωτερικού κόσμου τον έλεγχο αυτού καθώς και των συνανθρώπων τους. Το συμπέρασμα είναι ότι η δύναμις ανθρώπου επί της φύσεως είναι η δύναμις ορισμένων επί άλλων με όπλο την φύση.
Μια νέα ανακάλυψη έχει δώσει σε μερικούς την δύναμη για πρώτη φορά να μετακινήσουν την προσοχή από την διάπλαση και των έλεγχο του εξωτερικού κόσμου της ύλης και της ενέργειας στην διάπλαση και τον έλεγχο του ίδιου εσωτερικού κόσμου της ζωής. Ομιλώ για την χαρτογράφηση του D.N.A.του ανθρώπου και τον τρόπο λειτουργίας του δηλαδή μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε τα πάντα για αυτόν. Πότε θα ασθενήσει και ποιες ασθένειες θα παρουσιάσει, τι συμπεριφορά θα έχει και πότε ακριβώς θα πεθάνει. Δηλαδή εν ολίγοις αναλύοντας το D.N.A. παρουσιάζεται ότι ο άνθρωπος είναι αυστηρά προγραμματισμένος. Εάν είναι έτσι ακριβώς ο άνθρωπος εντός ολίγου θα εξαρτάται μόνον από βιολόγους και φαρμακοβιομηχανίες. Όποιος έχει χρήματα θα έχει την δυνατότητα να διορθώνει ότι γονίδιο θέλει και να βελτιώνεται όπως επιθυμεί.
Σήμερα οι βιολόγοι έχουν την δυνατότητα να μεταβάλουν αμετάκλητα την εξελικτική σοφία δισεκατομμυρίων ετών με την δημιουργία νέων φυτών, νέων ζώων και νέων μορφών ανθρωπίνων και μετανθρωπίνων όντων. Για πενήντα έτη οι κοινωνικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι τα πυρηνικά όπλα είναι το πιο ισχυρό και επικίνδυνο εργαλείο στην διάθεση της ανθρωπότητας, είτε για πολέμου, είτε για παραγωγή ενέργειας. Όμως με την ανάπτυξη της ανθρώπινης γενετικής μηχανικής διατίθεται ένα πλέον φοβερότερο εργαλείο. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως τα πυρηνικά θέτουν την παντοτινή απειλή του αφανισμού της ζωής επί του πλανήτη. Αλλά με την γενετική μηχανική υπάρχει μια απειλή άκρως διαφορετική. Ότι με τον υπολογισμό και τον σχεδιασμό, και όχι με το ατύχημα ή το ορμητικό πάθος της στιγμής θα βγάλουν συνειδητές και εσκεμμένες αποφάσεις για να διαφοροποιήσουν αμετακλήτως την βιολογική δομή εκατομμυρίων άλλων αντρών και γυναικών και τους εκάστοτε απογόνους τους.
Αυτή είναι μια μορφή εκμηδενισμού τόσο ολοκληρωτικά θανάσιμη όσο και το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο χρόνος μπροστά μας είναι ανεξερεύνητος κανείς δεν έχει βρεθεί εκεί έτσι δεν υπάρχουν ειδικοί. Ο χρόνος του παρελθόντος όμως ως ένα σημείο έχει καταγράφει. Στην Κοσμογονία- Θεογονία του Ησίοδου διαβάζουμε: Τον καιρό που οι άνθρωποι ζούσαν με τους Θεούς, ο Δίας οργίσθη με αυτούς και αποφάσισε να τους δώσει δεινά. Έτσι την τιμωρία την ανέθεσε στον Ήφαιστο. Ο Ήφαιστος λοιπόν πήρε πηλό και δημιούργησε την Πανδώρα και εν συνεχεία η Αθηνά με την πνοή της, της εμφύσησε ζωή. Το ίδιο με μικρές παραλλαγές περίπου συμβαίνει και στην Παλαιά Διαθήκη με τον Αδάμ και την Εύα, οργίσθη και εδώ ο Θεός και οργίσθη και πάλι όταν οι υιοί του έσμιξαν με τις γυναίκες των ανθρώπων. Οργίσθη και έκανε κατακλυσμό. Ορισμένος και ο Δίας Μοιραγέτης (κατά την ομηρική περίοδο), ένα από τα προσωνύμια του εκείνος που κατευθύνει την μοίρα, εκείνος που καθορίζει το πεπρωμένο κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Μοιραγέτης και ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης <<Και εγένετο ως η ημέρα αυτή και ιδού ήλθον οι άγγελοι του Θεού παραστήναι ενώπιο του Κυρίου και ο διάβολος ήλθε μετά αυτών. Τότε είπε ο Κύριος τω διαβόλω: Ιδού πάντα όσα εστίν αυτών δίδωμι εν τη χειρί σου.>>
Πολλοί οι Θεοί του Ολύμπου μα και πολλοί οι Θεοί στην Παλαιά Διαθήκη, όπως μας λέει και ο ψαλμός του Ασάφ: << Ο Θεός εστί εν συναγωγεί Θεών, εν μέσω δε Θεούς διακρίνει.>>
Τα ονόματα του Δία ήτο: Λύκαιος( Θεός του Φωτός), ¨Όμβριος, Όρκιος, Πίστεως, Ξένιος, Τέλειος, Μειλίχιος, Ερκείος, Αλεξίκακος. Ο δε Φιλοίτιος ένα από τα πρόσωπα της Οδύσσειας λέγει:<< Ω! Δία Πατέρα!! Κανένας Θεός δεν είναι πιο σκληρός από εσένα. Τους ανθρώπους δεν λυπάσαι και ωστόσο Εσύ τους γέννησες.>> Στην Παλαιά Διαθήκη Στον Ησαΐα διαβάζουμε για τον Θεό:<< Εγώ ο κατασκευάσας φώς και ποιήσας σκότος, ο ποιόν ειρήνη και κτίζων κακά, εγώ ο Κύριος, ο Θεός ο ποιών πάντα ταύτα. Τον 4ο αιώνα π.χ. ο Πλάτων στον Φαίδρο υποστηρίζει πως η ψυχή είναι φυλακισμένη στο σώμα και πως ο αισθητός κόσμος είναι κατώτερο αντίγραφο του νοητού. Στον Τίμαιο επαινείται ο κόσμος και η θεϊκή δημιουργία ως έργο αγαθότητος και τελειότητος. Έτσι έχουμε δύο θεωρήσεις για το τι πραγματικά γίνεται με την κάθοδο της ψυχής. Είναι η κάθοδος τιμωρία ή μια απαραίτητη διαδικασία κατανόησης του κόσμου και της αυτογνωσίας;
Ναι ο Θεός είπε:<<… ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν.>> Και διαβάζουμε παρακάτω ότι εποιήσεν Θεός τον άνθρωπον. Κατ΄εικόναν εποίησε αυτόν. Όμως για ομοίωσιν δεν αναφέρεται τίποτε άλλο διότι μόνο κατ΄εικόνα τον δημιούργησε. Ο Πλάτων λέγει ότι η φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου και ομοίωση Θεώ. Που είναι η ομοίωσις; Ας πάρουμε ένα βελανίδι. Στην αρχή δεν έχει καμία σχέση με την δρυ που το παρήγαγε ούτε σε μορφή, ούτε κατ΄ουσίαν. Εάν όμως φυτέψουμε το άσχημο βελανίδι στην γη, αυτό κατ΄αρχήν θα σαπίση και μετά θα φυτρώσει μια δρυ που με την πάροδο σχεδόν αιώνος θα έχει κα την εικόνα και την μορφή της δρυός.
<< Ου ζωοποιείται εάν μη αποθάνει>>(ΚΟΡ. ΙΕ΄36)
<< Αναγκαίον τα των τεθνεώτων ψύχας είναι που όθεν, δη παλιν γίγνεσθαι>>(Φαίδ. 72 9)
Ο Θάνατος είναι Ζωή και η Ζωή Θάνατος. Έτσι η ζωή είναι μια απαραίτητη διαδικασία
Η φύση δεν είναι μία καλορυθμισμένη και αγαθοποιός πρόνοια, αλλά ένας κόσμος βίας και εξολόθρευσης, ο όποιος μολονότι μπορεί να αξιολογείται ως περισσότερο ή λιγότερο καλός ανάλογα με τις προτιμήσεις των φιλοσόφων παραμένει ξένος αν όχι εχθρικός προς τον άνθρωπο (<<… ξένοι και παρεπίδημοι…>> Απόστολος Παύλος). Ο άνθρωπος λοιπόν αντέταξε στη φύση την κοινωνία την οποία είχε κατασκευάσει.
Η βία της φύσης περιορίστηκε έξω από τον χώρο που ο άνθρωπος προόρισε για την κοινωνία. Το σύστημα άμυνας φτιάχτηκε και διατηρήθηκε χάρις στην δημιουργία μιας ηθικής και μιας θρησκείας, την ίδρυση μιας πόλης και του Δικαίου, την παγίωση μιας οικονομίας, την οργάνωση συλλογικής εργασίας, την πειθαρχία.
Αν αναλογισθούμε ότι η ζωή στην γη είναι δισεκατομμυρίων ετών, ο άνθρωπος έχει σύντομη περίοδο ιστορίας, λιγότερη από τρία εκατομμύρια χρόνια, σε αντίθεση με τα βακτηρίδια που έχουν περάσει δισεκατομμύρια ή τα άλογα που έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια.
Σε αυτήν την σχετικά σύντομη περίοδο της Ιστορίας του ανθρώπου έχουν επέλθει μοναδικές στιγμές. Κατά το διάστημα το οποίο οι συσσωρευμένες γνώσεις έχουν παράγει σημαντικές εφευρέσεις τις οποίες οι άνθρωποι με την σειρά τους χρησιμοποιούν για την ρύθμιση, τον έλεγχο και την συγκράτηση του εξωτερικού κόσμου που τους περιβάλει, π.χ. η ανακάλυψη της φωτιάς, η εφεύρεση του τροχού, η διατύπωση του γραπτού λόγου, η ανακάλυψη κάποιων εκ των νόμων της φυσικής και τέλος η ανάπτυξη μηχανών εσωτερικής καύσης.
Μέχρι τώρα η ανθρώπινη ιστορία της συνεχούς διασκευής και ανακατασκευής του εξωτερικού περιβάλλοντος προς ικανοποίηση ιδιαίτερων αναγκών. Η διαίρεση του ατόμου και η ανατολή της πυρηνικής εποχής είναι τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα στην μακρόχρονη προσπάθεια του δαμασμού της Φύσης.
Σε όλη την διάρκεια της πορείας που ονομάζουμε πολιτισμό, η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος δεν έχουν ποτέ διαμοιραστεί σε ίσα μερίδια. Οι νέες ανακαλύψεις ανέκαθεν τίθενται σε εφαρμογή εκλεκτικά από κάποια ομάδα, κοινωνική τάξη ή φυλή που χρησιμοποιούν την γνώση του εξωτερικού κόσμου τον έλεγχο αυτού καθώς και των συνανθρώπων τους. Το συμπέρασμα είναι ότι η δύναμις ανθρώπου επί της φύσεως είναι η δύναμις ορισμένων επί άλλων με όπλο την φύση.
Μια νέα ανακάλυψη έχει δώσει σε μερικούς την δύναμη για πρώτη φορά να μετακινήσουν την προσοχή από την διάπλαση και των έλεγχο του εξωτερικού κόσμου της ύλης και της ενέργειας στην διάπλαση και τον έλεγχο του ίδιου εσωτερικού κόσμου της ζωής. Ομιλώ για την χαρτογράφηση του D.N.A.του ανθρώπου και τον τρόπο λειτουργίας του δηλαδή μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε τα πάντα για αυτόν. Πότε θα ασθενήσει και ποιες ασθένειες θα παρουσιάσει, τι συμπεριφορά θα έχει και πότε ακριβώς θα πεθάνει. Δηλαδή εν ολίγοις αναλύοντας το D.N.A. παρουσιάζεται ότι ο άνθρωπος είναι αυστηρά προγραμματισμένος. Εάν είναι έτσι ακριβώς ο άνθρωπος εντός ολίγου θα εξαρτάται μόνον από βιολόγους και φαρμακοβιομηχανίες. Όποιος έχει χρήματα θα έχει την δυνατότητα να διορθώνει ότι γονίδιο θέλει και να βελτιώνεται όπως επιθυμεί.
Σήμερα οι βιολόγοι έχουν την δυνατότητα να μεταβάλουν αμετάκλητα την εξελικτική σοφία δισεκατομμυρίων ετών με την δημιουργία νέων φυτών, νέων ζώων και νέων μορφών ανθρωπίνων και μετανθρωπίνων όντων. Για πενήντα έτη οι κοινωνικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι τα πυρηνικά όπλα είναι το πιο ισχυρό και επικίνδυνο εργαλείο στην διάθεση της ανθρωπότητας, είτε για πολέμου, είτε για παραγωγή ενέργειας. Όμως με την ανάπτυξη της ανθρώπινης γενετικής μηχανικής διατίθεται ένα πλέον φοβερότερο εργαλείο. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως τα πυρηνικά θέτουν την παντοτινή απειλή του αφανισμού της ζωής επί του πλανήτη. Αλλά με την γενετική μηχανική υπάρχει μια απειλή άκρως διαφορετική. Ότι με τον υπολογισμό και τον σχεδιασμό, και όχι με το ατύχημα ή το ορμητικό πάθος της στιγμής θα βγάλουν συνειδητές και εσκεμμένες αποφάσεις για να διαφοροποιήσουν αμετακλήτως την βιολογική δομή εκατομμυρίων άλλων αντρών και γυναικών και τους εκάστοτε απογόνους τους.
Αυτή είναι μια μορφή εκμηδενισμού τόσο ολοκληρωτικά θανάσιμη όσο και το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Ο χρόνος μπροστά μας είναι ανεξερεύνητος κανείς δεν έχει βρεθεί εκεί έτσι δεν υπάρχουν ειδικοί. Ο χρόνος του παρελθόντος όμως ως ένα σημείο έχει καταγράφει. Στην Κοσμογονία- Θεογονία του Ησίοδου διαβάζουμε: Τον καιρό που οι άνθρωποι ζούσαν με τους Θεούς, ο Δίας οργίσθη με αυτούς και αποφάσισε να τους δώσει δεινά. Έτσι την τιμωρία την ανέθεσε στον Ήφαιστο. Ο Ήφαιστος λοιπόν πήρε πηλό και δημιούργησε την Πανδώρα και εν συνεχεία η Αθηνά με την πνοή της, της εμφύσησε ζωή. Το ίδιο με μικρές παραλλαγές περίπου συμβαίνει και στην Παλαιά Διαθήκη με τον Αδάμ και την Εύα, οργίσθη και εδώ ο Θεός και οργίσθη και πάλι όταν οι υιοί του έσμιξαν με τις γυναίκες των ανθρώπων. Οργίσθη και έκανε κατακλυσμό. Ορισμένος και ο Δίας Μοιραγέτης (κατά την ομηρική περίοδο), ένα από τα προσωνύμια του εκείνος που κατευθύνει την μοίρα, εκείνος που καθορίζει το πεπρωμένο κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Μοιραγέτης και ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης <<Και εγένετο ως η ημέρα αυτή και ιδού ήλθον οι άγγελοι του Θεού παραστήναι ενώπιο του Κυρίου και ο διάβολος ήλθε μετά αυτών. Τότε είπε ο Κύριος τω διαβόλω: Ιδού πάντα όσα εστίν αυτών δίδωμι εν τη χειρί σου.>>
Πολλοί οι Θεοί του Ολύμπου μα και πολλοί οι Θεοί στην Παλαιά Διαθήκη, όπως μας λέει και ο ψαλμός του Ασάφ: << Ο Θεός εστί εν συναγωγεί Θεών, εν μέσω δε Θεούς διακρίνει.>>
Τα ονόματα του Δία ήτο: Λύκαιος( Θεός του Φωτός), ¨Όμβριος, Όρκιος, Πίστεως, Ξένιος, Τέλειος, Μειλίχιος, Ερκείος, Αλεξίκακος. Ο δε Φιλοίτιος ένα από τα πρόσωπα της Οδύσσειας λέγει:<< Ω! Δία Πατέρα!! Κανένας Θεός δεν είναι πιο σκληρός από εσένα. Τους ανθρώπους δεν λυπάσαι και ωστόσο Εσύ τους γέννησες.>> Στην Παλαιά Διαθήκη Στον Ησαΐα διαβάζουμε για τον Θεό:<< Εγώ ο κατασκευάσας φώς και ποιήσας σκότος, ο ποιόν ειρήνη και κτίζων κακά, εγώ ο Κύριος, ο Θεός ο ποιών πάντα ταύτα. Τον 4ο αιώνα π.χ. ο Πλάτων στον Φαίδρο υποστηρίζει πως η ψυχή είναι φυλακισμένη στο σώμα και πως ο αισθητός κόσμος είναι κατώτερο αντίγραφο του νοητού. Στον Τίμαιο επαινείται ο κόσμος και η θεϊκή δημιουργία ως έργο αγαθότητος και τελειότητος. Έτσι έχουμε δύο θεωρήσεις για το τι πραγματικά γίνεται με την κάθοδο της ψυχής. Είναι η κάθοδος τιμωρία ή μια απαραίτητη διαδικασία κατανόησης του κόσμου και της αυτογνωσίας;
Ναι ο Θεός είπε:<<… ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν.>> Και διαβάζουμε παρακάτω ότι εποιήσεν Θεός τον άνθρωπον. Κατ΄εικόναν εποίησε αυτόν. Όμως για ομοίωσιν δεν αναφέρεται τίποτε άλλο διότι μόνο κατ΄εικόνα τον δημιούργησε. Ο Πλάτων λέγει ότι η φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου και ομοίωση Θεώ. Που είναι η ομοίωσις; Ας πάρουμε ένα βελανίδι. Στην αρχή δεν έχει καμία σχέση με την δρυ που το παρήγαγε ούτε σε μορφή, ούτε κατ΄ουσίαν. Εάν όμως φυτέψουμε το άσχημο βελανίδι στην γη, αυτό κατ΄αρχήν θα σαπίση και μετά θα φυτρώσει μια δρυ που με την πάροδο σχεδόν αιώνος θα έχει κα την εικόνα και την μορφή της δρυός.
<< Ου ζωοποιείται εάν μη αποθάνει>>(ΚΟΡ. ΙΕ΄36)
<< Αναγκαίον τα των τεθνεώτων ψύχας είναι που όθεν, δη παλιν γίγνεσθαι>>(Φαίδ. 72 9)
Ο Θάνατος είναι Ζωή και η Ζωή Θάνατος. Έτσι η ζωή είναι μια απαραίτητη διαδικασία
